Ürkek çekingen bir o kadar gergin, ellerin uçmaya hazır iki güvercin. Bazen gözlerinden taşan deniz damlalarında yüzüyorum. Hüzün mavisine teslim olmuşken, varlığın tebessüm oluyor dünyaya, gülümseyerek dönüyorum. Zamanın adı sen diye vakitler biriktiriyorum, kıyamadan saliselere. Dudağın pembe bir kelebek yüzünde, konuşsan zarafet dokunur her cümlene. Ve saçların huzur rengi, her telin sessizliğin inceliği. Bastığın yerlerde çiçekler açar baharım, sen yürüdüğünde meltem eser sanırım. Hiç düşünmeden seni severdim eğer doğmuş olsaydım...
Dilek Afiyon Avcı
