Karanlık Olmamalı

Ne yüzüne bakabildi, ne kara kışa sığındı,

Belki biraz kör, biraz da sağırdı.

Susan elleriydi, dokunmadığından kimselere,

dilleri bağırsa da duyulmazdı.

Kış beyaz, kar beyaz, kendisi karaydı.

Görünmezliğin karanlığına bulanıp

Söndürdü içinde ki aydınlığı...

Sıcacık

Üşütmez bazı kışlar,

cama vuran damlalar,

Bir yürek dolusu sevgi, 

bir fincan kahve,

bir de anı kokulu kitap varsa...

Sımsıcak olur zamanlar...

Şükür

Sevdiklerimiz yanımızda...

Hediye alıp vermenin sevincini yaşıyoruz...

Kitap okudukça hayallerimize dokunuyoruz...

Mevsimin kıyafetlerine bayılıyoruz...

Sevince sarılıyoruz...

 

Mutluluk sebepleri buluyoruz...

Sevdiklerimizi iyi tanıyoruz...

 

Aynı yöne bakabiliyoruz...

Çocuklarımıza sevgi dolu bakabiliyoruz...

 

Evlerimizde ki sıcaklığı hissediyoruz...

Her kapının ardında başka bir iyilik olduğunu düşünüyoruz...