Facebooktan "Dilek abla ben Y., arkadaşın C'nin kızıyım lütfen ekler misin? Annem seninle görüşmeyi çok istiyor"Diye bir mesaj geldi ... Ekledim ve mesaj "Ben eski arkadaşın C. hatırladın mı?" Diye devam etti...
Hatırlamak mı? 12 yıldır görüşmediğim canım... 14 yaşım, 17, 18 yaşım,en iyi arkadaşım... Garip duygular etrafımda gezinirken yanıtladım...
Telefon numarasını alıp aradım, aynı ses, değişmemiş, gülümseyerek konuşmalarımız yükseliyor, özlemle kelimeler uçuşuyordu odada...
Son görüştüğümüzde bir kızı vardı, bizim kızlar dediğinde, "2 kızın mı var?" Dedim, evet dedi, konuşma arasında oğullarım diye söz edince, "Oğulların mı, kaç çocuğun var dedim... :) 2'de oğlu olmuş... "Senin facbookta resimlerine baktım, bir tane oğlun varmış, ben de sana alıştıra alıştıra söyleyeyim dedim"cevabına bolca güldük :)) Hatıralarımızdan konuşup o yıllara küçük bir gezi yaptık... Ortak tanıdıklarımızın hayatındaki gelişmeleri öğrendik, ve bir şey daha öğrendik, yıllar geçse de, nefes alsak ta başka şehirlerde, Sevgi olduğu sürece eski dostlar hiç yabancı olmuyorlar birbirlerine...