Gözlerinde yağan yağmurların, damlalarına karışırdı karanlıkları...
Aydınlanacaktı silse gözyaşlarını, onun için yağmurlar kutsaldı.
Renklerden sarı, aylardan kasımdı...
Konuşur, gülümser, dilerdi. Dilinde mısrası, yüreğinde duası...
Bir mum yansa, ışığı titrese ısınırdı...
Onun için umutsuzluk, dalında kurumuş, rüzgar tarafından unutulmuş, ağaçta yalnız kalmış bir yapraktı.
Elbet kış vardı...
Renklerden sarı, aylardan kasımdı...
Kuyulardan biri gibi derindi düşünceleri...
ıssız, sessiz ve neşeli...
sarılır ruhuna severdi kendisini...
Dilek Afiyon Avcı
çok güzelllllllll
YanıtlaSilçok güzel olmuş. keyif alarak okudum.Bloğunuzu yeni keşfettim ve beğenerek takibe aldım.ben de beklerim sevgiler
YanıtlaSilYaaa Dilek cim hangi birini hangisinden daha fazla öveyim ki resim muhteşem şiir desen harika ötesi !! Bilmiyordum senin böylesine güzel şiir yazdığını ! Gerçekten olağanüstü ama bunu bir iltifat olsun diye söylemiyorum bak ona göre !!! Çok sevdim yüreğind sağlık !!
YanıtlaSil