Ne yüzüne bakabildi, ne kara kışa sığındı,
Belki biraz kör, biraz da sağırdı.
Susan elleriydi, dokunmadığından kimselere,
dilleri bağırsa da duyulmazdı.
Kış beyaz, kar beyaz, kendisi karaydı.
Görünmezliğin karanlığına bulanıp
Söndürdü içinde ki aydınlığı...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Değerli Düşünceleriniz İçin Teşekkürler...