Babaannem

Yüreğimizin en derin yerlerinde yaşayan ve bizi varlıklarıyla kendilerine hayran bırakan annelerimizin günü bugün... Geçen yıl Anneannemin annesi, anneannem ve annemi anlatan bir yazı yazmıştım burada... Bu yılda babaannem için önceden yazdığım bir yazımı paylaşmak istiyorum...

Saygı ve sevgiyle en başta annemin sonra tüm annelerimizin bu özel gününü kutluyor,

Bugün biraz rahatsızım, zaten bir iki gündür çenelerim ağrıyor. Yaş geçmiş beyaz saçlarım omuzlarımdan akıyor. Yıllardır yalnızlığımın yarasını, bir iki haftadır yanımda kalan arkadaşım sarıyor. Rahatsızlanıp uyandırdım onu, istedim ki yanımda olsun. Biraz hastayım bana doktor bulsun. Yatağıma uzandım, sağ tarafıma yattım, simdi daha huzurluyum, çok rahatladım. Tansiyonum var benim, bir de şeker hastasıyım. Yıllar önce eşimi toprağa verdim hala acılıyım.

Onun evvelinde büyük oğlum, koca çocuğum. Talihsiz yaşadı talihsiz öldü. Benim bir parçamı da yanında götürdü. Evlendiğinde beş yıl sürdü evliliği, eşinden ayrılınca, iki küçük kızından da ayrıldı. Onlar ayrı olduğundan, bizi de ayrı tuttu torunlardan... İkinci çocuğum kızım; annesine hiç kıyamazım, evli gurbet elde. Neyse ki şansı varmışta damat çok iyice. Bir de erkek torun, onlar mutlu aile...

Küçük oğlum küçüğüm, yıllar önce okumak için çıktı bu evden. Seneler geçiverdi ben onu özlerken. Okudu tabii, okudu, evlendi, biri erkek, biri kız, sarı, şeker parçası çocukları oldu. Onlar beni pek bilmezler, uzaktaydılar yabancı seçerler. Küçük oğlum ilk önce kendi gitti yabancı ellere tek başına, sonra çalışıp gelini, torunları aldırdı yanına... Şimdi burada aynı ülkede, ama benden çok uzak memlekette...

Aman çocuklarım iyi, mutlu olsunlar bana o da yeter. Hasretlerini çekerim, gelip sarıldıklarında o da geçer. Artık yaş yetmiş altı, ağrılarımdan hissediliyor farkı. Yastığımın altında iki tane şeker peçeteye sarılı. Tansiyonum var benim, bir de şeker hastasıyım, nedir ki şifası? Arkadaşımda çıktı komşulara, rahatsızlığımı haber vermeye. Aslında fazla telaşa gerek yok, hep aynı hikaye.

On beş günce bayram geldi herkese, aradılar bayramımı kutladılar sevinçle. Ama benim iki cenazem, iki gurbetim var, torunlarda uzak göremeyeceğim kadar, bayram bunun neresinde? Bana bayram gelmedi, çocuklarımda gelmedi, on beş gün önce bayram geldi herkese. Boş odalarla bayram mı kutlanırmış, bayram bunun neresinde?

Bu ayak sesleri? Arkadaşım geldi, komşuları da getirmiş. O kadar hasta değilim, şimdi çok iyiyim, niye ağlıyorsunuz? Durun, bırakın telefonu, ben iyiyim diyorum, çocukları bu saatte niye arıyorsunuz? Siz ne diyorsunuz, çocuklarıma neler söylüyorsunuz? Şimdi anladım ki ben sağ tarafıma yattığımda çok rahatlamıştım, sadece biraz üşümüşüm, meğer o zaman ben ölmüşüm...

    
Rahmetli annelerimizi de özlem ve sevgiyle anıyorum...

                                      Dilek Afiyon Avcı